Had je me vorig jaar gevraagd of ik in de winter zou overwegen om te gaan kamperen dan had ik waarschijnlijk resoluut nee gezegd. Wie wil er nu in de kou, de wind en de regen op een camping gaan staan? Ik weet zelfs nog dat ik er een artikel over las in een megazine dat winterkamperen steeds populairder werd. Er stond een mooie foto bij met een witte caravan in een bevroren landschap.
Zeker het zag er prachtig uit. Maar hoe vaak is het wit in Nederland in de winter?
Camping Beek en Hei
Dus besloten we deze winter om toch een keer de proef op de som te nemen. We boekten een camping op de Hoge Veluwe: Beek en Hei in Otterlo en gingen op pad. De weersvoorspelling was echt Nederlands winterweer, veel wind, veel regen en een graad of 3 gemiddeld. De ideale omstandigheden om al onze vooroordelen op waarheid te testen.
Halverwege de middag kwamen we aan op de camping. We konden kiezen uit twee stukjes bos waar we onze MINK neer mochten zetten. Dus na een zorgvuldige inspectie kozen we een mooi plekje midden op een van de velden. We konden overal staan, want elektriciteit (of wal-stroom) hebben we niet nodig. De accu was helemaal opgeladen en het zonnepaneel zou alles wat we ’s avonds verbruikten de volgende dag weer aanvullen.
Luifel
We waren de eerste die dag. En toen we de MINK neerzette was het warempel droog. We hadden voor het eerst de MINK luifel mee, in een mum van tijd stonden we, inclusief het opzetten van de luifel. Dat koste overigens nog geen 10 minuten! Terwijl we bezig waren kwamen er toch nog meer winterkampeerders aan. Twee campers en een dappere fietser met een koepeltentje. Inmiddels begon het al langzaam te schemeren, de MINK stond helemaal klaar en wij stapten in de auto om ergens een hapje te gaan eten.
Terwijl we in de auto stapten besefte ik me hoe fijn het is om de auto te kunnen pakken en de MINK te laten staan. Als we met de camper waren geweest hadden we natuurlijk de fiets kunnen pakken, of met de hele camper op pad. Niks mis mee natuurlijk, maar in dit geval, met dit weer, vond ik het toch wel een groot voordeel.
Webasto standkachel
Toen we terug reden zetten we alvast op afstand de Webasto standkachel aan via de Thermoconnect, zodat we in een lekker warme MINK aan zouden komen. Het was inmiddels echt goed donker. En voor we ons klaarmaakten voor de nacht zetten we nog een kop thee in het keukentje van de MINK. Toch wel fijn dat die helemaal verlicht is. Nadat we samen op de iPad een serie hadden gekeken en onze thee op hadden gedronken was het tijd om te gaan slapen. Maar niet voor we eerst naar de sterren en zwiepende takken hadden gekeken. Inmiddels was de wind namelijk op gestoken en we zagen de wolken voorbij jagen.
Het was nog steeds niet echt super koud, tenminste, zo ervaarde ik het niet. Al was het toch maar een graad of 3. In de MINK was het gezellig warm. Ik dacht dat we zeker een extra dekbed nodig zouden hebben. Dus we lagen onder het winterdekbed… Te ploffen! Het was veel te warm. Halverwege de nacht begon het te regen en ook de wind trok flink aan. Maar wij hadden het echt niet koud. Eerder te warm.
Rond een uur of 4 begon het echter flink te spoken. Het regende niet meer zo hard, maar het waaide des te harder.
Gelukkig hadden we het van te voren al zien aankomen en de luifel alvast zonder telescoop stokken aan de bodem vast gezet met de haringen. Door de mooi stevige bol vorm die was ontstaan kon de harde wind er mooi overheen blazen en bleef de luifel mooi staan.
En ik kan je vertellen, op dit soort dagen is het wel extra fijn om zo’n luifel te hebben. Niet alleen zorgt hij voor beschutting zodat je toch gewoon buiten in een comfortabele stoel je thee kunt drinken en een boekje lezen. Hij zorgt er ook voor dat je droog en uit de wind in en uit je MINK kunt stappen.
Op pad met de auto
De volgende dag regende het echt de hele dag. Dus we besloten om een sauna in de buurt op te zoeken. Het was echt lekker relaxen en ook nu zetten we op de terugweg via de app de standkachel alvast aan. Deze nacht waaide het ook nog flink, de luifel bleef netjes op zijn plaats. En met een deken minder en de raampjes op ventilatiestand was het ook niet te warm deze keer.
Ontbijten bij de Waldhorn in Otterlo
Uitgerust werden we de volgende dag wakker, we pakten de luifel in, ruimden de stoeltjes op en ontbeten in Otterlo buiten op het terras van de Waldhoorn. Ja je leest het goed: buiten op het terras. Het was een graad of 7, maar we zaten uit de wind en onder een terrasverwarmer. De zon kwam af en toe achter een wolk vandaan en we zaten heerlijk.
Daarna maakten we nog een mooie wandeling die startte bij dit restaurant: The Big Five van Otterlo. Een wandelroute van 5 km die vertrekt vanaf restaurant de Sterrenberg. Toen zat het er alweer op. Veel te snel als je het mij vraagt. Ik had er nog wel even willen blijven.
De conclusie: Het was heerlijk. Ja echt. Ik had niet gedacht dat het zo fijn kon zijn. Ik ben een zomer mens. En wordt altijd een beetje depri van het koude regenachtige weer. Maar na deze drie dagen was ik heerlijk opgeladen. En op de een of andere manier leek het helemaal niet koud.
Dus als je me nu vraagt: volgend jaar weer?? Dan is het antwoord: ja zeker! Ik wil eigenlijk deze winter nog wel een keer…
